Herman Moens

° Temse 1953.

Een grootvader die koster was.

Een vader die dirigent was van het kerkkoor te Langerbrugge, waarin hijzelf een 'verplicht' zanger was.

Een nonkel die gitaar speelde en waarvan hij op 10 jarige leeftijd zijn oude gitaar kreeg, samen met het bekende leerboekje van Bob Davidse om de eerste akkoorden te leren spelen.

De eerste stappen van de liefde voor de muziek en later die voor de gitaar was gezet, niet moeilijk want het zat in de familie.

Een leraar geschiedenis die dweepte met Napoleon neuriede tijdens de lessen steeds het refrein van het liedje van Miel Cools: Soldaat. (Dat liedje gaat over een soldaat uit het leger van Napoleon).

Hij vond het een mooie melodie en het was dan ook de eerste partituur die hij kocht.

De eerste stap naar de liefde voor de muziek van Miel Cools was daarmee ook gezet.

Na een paar jaar kwamen de eerste optredens.

In de jaren 60-70 trad hij vaak op in het kleinkunsttheater 'op Zolder' in de Fluweelstraat te Gent in voorprogramma's van zoals Zjef Van Uytsel, Miek en Roel, De Elegasten, Jan De Wilde enz.

Eind de jaren 60 zat hij zelfs in het voorprogramma van Boudewijn De Groot die toen in zijn glorietijd zat. Het was Herman zijn eerste optreden in een grote zaal voor een groot publiek.

Begin de jaren 70 was hij mede uitbater van het Evergems kleinkunsttheater K4, later 'tSpul.

De gitaar werd dan aan de haak gehangen om ze er eind de jaren 90 opnieuw af te nemen om een privé opleiding klassieke gitaar te volgen.

Omwille van die opleiding is hij opnieuw beginnen houden (en nu ook waarderen) van de muziek van Miel Cools.

Na de dood van Miel Cools besloot hij zich verder te verdiepen in het repertorium van Cools, en brengt hij onder de titel die verwijst naar edjes van Miel Cools: 'er Was Een Tijd Van Boer Bavo' een hommage aan de bard van de Vlaamse kleinkunst.

Bij mooi weer in de tuin, bij minder weer in de zaal.