Dat is wat Giacometti inspireert tijdens zijn 30-jarige carrière. Hij plaatst de mens centraal in zijn onderzoek, en werkt onvermoeibaar aan de menselijke figuur, vooral aan de staande vrouw en het hoofd.
De selectie, die zo'n dertig jaar beslaat, geeft een analyse van het naoorlogse werk van de kunstenaar, geplaatst in een historische context die werd gekenmerkt door het existentialisme van Jean-Paul Sartre. Giacometti ontmoette hem in 1941 en bleef hem na de oorlog regelmatig opzoeken: een ontmoeting tussen twee mannen die op absolute wijze aan de vrijheid zijn gehecht.