De nieuwste doeken van Chris Verkaemer bruisen van de kleur, levendigheid, geheel transparante werk, opgebouwd uit opeenvolgende lagen. Zoals muren die afbrokkelen in wind en regen, behang dat aan flarden is gescheurd… Sporen doordrenkt van geschiedenis en muziekteksten die een inspiratiebron zijn voor hem. Een vorm van alledaagse poëzie. De poëzie van een stedelijke beschaving.