"Congo paintings, een andere kijk op de wereld" is een onderdompeling in
de meanders van de geschiedenis van Congo en toont representaties van de
samenleving voorgesteld door hedendaagse Congolese schilders.

Deze schilders, die zichzelf omschrijven als "populair" (Cheri Samba,
Moke, Cheri Cherin, Pierre Bodo Pambu, in het bijzonder), verschenen aan
het einde van de jaren zestig in Kinshasa. Ze laten zich inspireren door
het alledaagse Congolese leven, politieke thema's, de stedelijke
omgeving of elk ander onderwerp van de samenleving. Ze kiezen ook voor
thema's die de vreugde van het leven weerspiegelen, de representatie van
de dansscène, feestjes of Sape (Société des Ambianceurs et des
Personnalités Elégantes). Doorheen hun werk kijken deze kunstenaars
kritisch naar de samenleving, de politici, het leven van een echtpaar,
vaak met plezier en in volledige vrijheid.

Hun artistieke uitingen zijn gevarieerd, vaak kleurrijk en los van alle
academische beperkingen. Deels komende uit de wereld van reclame of
strips, introduceren ze soms in hun kunstwerken kenmerken van hun
vroeger manier van expressie om de reikwijdte van hun boodschap te
versterken. Sommige schilderijen bieden een allegorische en
fantasmagorische visie op de wereld, waarbij op verschillende manieren
aan het erfgoed van Dali of zelfs van een Hieronymus Bosch wordt
herinnerd. Shula of Pierre Pambu Bodo zijn heirvan de waardige
vertegenwoordigers.


Deze stroming van Congolese kunst, die steeds vaker en steeds
enthousiaster wordt over de hele wereld, ontwikkelt zich nog steeds met
schilderijen, naïef of surrealistisch, soms moralistisch, geproduceerd
door een jongere generatie schilders, waaronder Sam Ilus, Moke Son,
Amani Bodo, Kalala Pita, Mika, Bodo Son, etc.

De werken gepresenteerd in deze tentoonstelling worden uitgeleend door
drie verzamelaars: Bernard Sexe, Philippe Pellering en Boris Vanhoutte.
Alle drie, op hun eigen manier, met passie en geduld, hebben een rijk en
gevarieerd universum gevormd door de kunstenaars die het werk
realiseerden nauwlettend te volgen.

De werken zijn geplaatst naast objecten uit de collecties van het
museum, waarmee ze vaak contrasteren met hun oorspronkelijke bestemming,
hun vormen, hun kleuren of hun geschiedenis. Soms resulteren er
vruchtbare dialogen, zelfs als het typologische verschil tussen recente
werken en oude objecten erg groot kan lijken. Het doel is om
verrassingen te creëren die uitnodigen om de collecties anders te bekijken.