In Poesjkins gedicht leven een oude man en vrouw al jaren armoedig. Ze hebben een kleine hut, en elke dag gaat de man vissen. Op een dag haalt hij een gouden vis tevoorschijn. De vis smeekt om zijn leven en belooft in ruil daarvoor elke wens. De oude man is echter verbaasd en een beetje bang dat een vis kan spreken; hij zegt dat hij niets wil en laat de vis gaan. Als hij terugkomt en zijn vrouw over de gouden vis vertelt, wordt zij boos en zegt tegen haar man dat hij de vis om een nieuwe wastobbe moet vragen, want die van hem is kapot, en de vis willigt dit kleine verzoek graag in. De volgende dag vraagt de vrouw om een nieuw huis, en de vis willigt ook dit verzoek in. Dan vraagt de vrouw achtereenvolgens om een paleis, om een adellijke dame te worden, om de heerseres van haar provincie te worden, om tsarina te worden, en tenslotte om de heerseres van de zee te worden en de gouden vis volledig te onderwerpen aan haar grenzeloze wil. Terwijl de man om elk voorwerp vraagt, wordt de zee steeds onstuimiger, tot het laatste verzoek, waarbij de man zichzelf nauwelijks kan horen denken. Als hij vraagt om zijn vrouw de heerseres van de zee te maken, geneest de vis haar hebzucht door alles weer terug te zetten zoals het was, inclusief de kapotte wastobbe.

Woordeloze show, van 4-5 jaar oud. Duur: 50'.
Als onderdeel van het Ywam poppenfestival in Peruchet