Een artistieke en historische reis rond het thema van de trein, langs werken van grote kunstenaars uit de 19e en eeuw - zoals Monet, Caillebotte, Spilliaert, Boccioni, Severini, L ger, De Chirico, Mondriaan, Servranckx, Caviglioni, Delvaux of Magritte.

/ Bij het aanbreken van de dag is de trein het ultieme symbool van moderniteit. Het is een belangrijk instrument van de industriële revolutie. Het draagt de wildste hoop op ontwikkeling en verrijking, maar kristalliseert ook de angsten en afwijzing van verandering. In de jaren 18erschenen de eerste spoorlijnen in Groot-Brittannië, geboren uit de behoeften van de mijnbouw. België volgt als eerste en in 1835 huldigt L opold I een spoorlijn in tussen Brussel-Mechelen.

De trein verandert de samenleving fundamenteel. Het verstoort de relatie met tijd en ruimte. Overal weeft het zijn web: in steden, waar stations, metalen bruggen of spoorwegen steeds meer in het stedelijk weefsel bijten; maar ook op het platteland waar de trein binnendringt en het landschap verscheurt. Het wordt ook een instrument van ontluikend toerisme, gepromoot met een groot aantal posters en samengevouwen in drie klassen, wat ontwerpers zoals Daumier betreuren te observeren.

Aan het einde van de 19e eeuw grepen de impressionisten moderne onderwerpen aan, waaronder die van de spoorweg. Stoomwolken, treinbewegingen, veranderende lichten van het station en de omgeving zijn allemaal aspecten die Monet, Caillebotte, De Nittis en Ottmann proberen over te brengen. Tegelijkertijd realiseerden de gebroeders Lumi re de aankomst van een trein op het station van La Ciotat. Cin ma en fotografie zullen ook een prominente plaats innemen in de wereld van de spoorwegen.

Het is ook de moderne samenleving - haar snelheid, geweld en de sensaties die ze genereert - die futuristen als Severini, Carr, Russolo, Baldessari of Sant Elia interesseert. Boccioni zal als een van de eersten interesse hebben in de psychologische aspecten van reizen.

De surrealisten nemen het standpunt van de reiziger in: de psychologische aspecten prevaleren boven de aantrekkingskracht van de moderniteit. Freud en zijn onderzoek naar de trein en de effecten ervan op passagiers voeden hun werk. Max Ernst is geïnteresseerd in de microkosmos van het compartiment, Blaise Cendrars associeert reizen en introspectief proces. Vanuit Chirico, Delvaux of Magritte genereren beelden van alternatieve werkelijkheden, bevolkt door bewegingsloze bewegingen, treinen buiten de tijd, die een vreemde, zelfs verontrustende wereld bewonen.

De belangstelling van kunstenaars voor de trein nam vanaf de jaren vijftig af, maar kwam weer op de voorgrond op een moment dat moderniteit en milieu weer op één lijn moesten worden gebracht. Kunstenares Fiona Tan presenteert een installatie rond dit thema.