De bloemenportretten van Chris Meulemans spreken de taal van de schilder en worden gekenmerkt door een grote directheid in de uitvoering. Chris onthult de essentie van hun hoedanigheid. Met spontane en vrije gebaren maskeert ze het verdriet en de humor die verborgen liggen onder de manipulatie en maakbaarheid van de natuur. Haar ideeën rijpen in tekeningen en collages maar op canvas worden ze opnieuw organisch bevraagd, gebaseerd op de stroom van verbeelding en pure creatieve impuls. Ze experimenteert innovatief en gebruikt verschillende manieren om verf te bewegen en te geleiden. Haar schilderijen vertonen vaak oogverblindende effecten en genuanceerde texturen. Directheid en eerlijkheid in de ongeremde eigenzinnige vormgeving van het botanische beeld getuigen van Meulemans’ sensuele beleving van bloemen en planten.