De Duitse kunstenares Frauke Wilken ontwikkelt voor haar solotentoonstelling in De Queeste Art een dialoog tussen een reeks schilderijen en tekeningen die ze in het begin van haar carrière realiseerde en haar meest recente sculpturen.

De beeldtaal in haar ouder werk is expressief, gecontroleerd wild. De verf danst, zindert en spat. Ondanks hun eigen identiteit sluiten deze doeken perfect aan op haar hedendaags driedimensionaal oeuvre waarmee het een onderhuidse band heeft.

De antropomorfe objecten hangen, staan, zweven of liggen breeduit in de ruimte. De lichamen en huiden contrasteren in textuur, bestaan uit diverse lagen en verbergen meteen ook meerdere betekenissen. Soms zitten ze opgesloten in kijkkasten of kooien.

De cultus van het lichaam en haar onderliggende machtsrelaties vormen een centraal thema.