Het eerste seizoen van het Trinkhall Museum staat in het teken van het gezicht. De collectie biedt een buitengewoon diverse en diep ontroerende illustratie hiervan - alsof in het toevluchtsoord van de werkplaats sinds veertig jaar lang de vraag naar identiteit vrijelijk gesteld had kunnen worden. De afbeeldingen en beeldhouwwerken van de collectie lijken de hele kunstgeschiedenis te doorkruisen, achtervolgd vanaf de oorsprong en tot vandaag, door de figuratie van gezichten. Alweer zijn het niet de bevestigende of de meest feestelijke gezichtsvormen die hier worden getoond, maar al hun kritische variaties. De gezichten
van de collectie overschrijden de grenzen van identiteit,
ze vervagen, splitsen, scheuren, overlappen of vermenigvuldigen zich; dingen onder dingen, getuigen van kwetsbare en gefragmenteerde levens, bezorgd of jubelend, weggevaagd in de voortdurende beweging van de omgevingen waarin ze zich bevinden.
Wat is een gezicht ? Wat is jezelf zijn ? In het hart van het
museum praten de gezichten van de collectie - die van Inès Andouche, Antonio Brizzolari, Mawuena Kattah, Pascale Vincke en vele anderen - met een overgemodelleerde schedel uit Nieuw-Guinea-Papua, een zelfportret van Rembrandt, een geknutseld figuur van Louis Pons, een litho van Bengt Lindström
of James Ensor,.. . We hebben ook hedendaagse kunstenaars uitgenodigd die foto's maken van de vragen die de gezichten van de collectie bij hen oproepen. Thomas Chable, Hélène Tilman, Anne de Gelas, Dany Danino of Yvon Vandycke worden
binnen de muren van het museum voor het voetlicht gehaald door elk een werk voor te stellen dat het thema van het gezicht weergeeft. Ten slotte belichamen de Créahm-producties, speciaal ontworpen en geproduceerd voor de opening van het museum, de kunst van de workshops die voortdurend opduiken.
De tentoonstelling "gezichten/grenzen" is een machine voor het ervaren en beleven van, en nadenken over de duizeling van identiteit.