Wanneer Giggs in zijn debuutalbum "Talking The Hardest" uitbrengt, wordt er misschien niet meteen het meest over hem gepraat, maar wel het best. Hij krijgt een Bet Award voor beste uk act en laat daarmee onder meer Dizzy Rascal, een andere grime-artiest, achter zich. Het wordt tekenend voor een carrière waarin de rapper nooit echt mainstream gaat maar steeds de realste blijft. "Let Em Ave It" verschijnt op xl Recordings (Radiohead; Tyler, The Creator), op "Wamp m" werkt Nathan Thompson samen met onder meer Young Thug en Popcaan, en dankzij twee features op Drake's "More Life" breekt hij ook in de Verenigde Staten meer dan ooit door. Op het in verschenen "Big Bad..." grossieert Giggs in imponerende gangsta rap alsof hij nog steeds een hongerig schoffie van de straat is. "Fearsome", "grandiose" en "murderous" vindt The Guardian het, "he sounds ready to reign for a long time" schrijft Nme. Op ovember belooft de Londenaar de Botanique te verslinden, beter ben je klaar om een brutale lading bars te incasseren.