Er zijn twee belangrijke varianten van de fado, namelijk die van de stad Lissabon en die van Coimbra. De Lissabon-stijl is het meest populair, terwijl Coimbra de meer verfijnde stijl is. Die van Coimbra ontstond in de schaduw van de universiteit, die oorspronkelijk enkel voor mannen toegankelijk was. Dat maakt dat één van de verschillen is dat in Lissabon fado altijd gezongen wordt door een vrouwelijke of mannelijke solist en in Coimbra quasi uitsluitend door een man of door groepen van mannelijke studenten.

In de jaren ’40 en ’50 was Coimbra een haard van verzet tegen het fascisme en ontstonden de “baladas e canções de intervenção” en in de stad ontstonden de ideeën die tot de anjerrevolutie leidden. Het mag dan ook niet verbazen dat de fado van Coimbra twee iconen van de Portugese muziek voort bracht: een van de belangrijkste revolutionaire zangers, José Afonso en gitarist Carlos Paredes.

Net zoals bij de fado van Lissabon wordt de zang begeleid door twee gitaristen, waarvan één de melodie speelt op een twaalfsnarige Portugese gitaar en de andere zorgt voor het ritme op de zes-snarige viola de fado. In Coimbra vinden we gewoonlijk de droevige stijl, maar met verschillende motivaties en ook gebaseerd op middeleeuwse liederen, genaamd trovas.

Grupo Romance staat al jaren te boek als één van de belangrijke fado-groepen uit Coimbra. Zijn nemen ons mee naar één van de peilers van de Portugese cultuur.