Midden in de eerste lockdown verloor Johan Terryn zijn vader. Er was nauwelijks gelegenheid om zijn verdriet te delen. Er was niemand om vast te pakken. Er was geen koffietafel om verhalen te laten samenkomen.

Johan startte gesprekken met lotgenoten in de podcast ‘Het Uur Blauw’, die al snel gesteund door De Morgen en Humo uitgroeide tot een verteld tijdsdocument. Twaalf wandelingen met mensen die net een dierbare verloren. Wandelingen die vertrokken in het pikkedonker en eindigden met de zonsopgang, tijdens het blauwe uur. Twaalf mensen die op verhaal kwamen.

Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium. Het is het verhaal van zijn eigen rouwproces en hoe dat vorm kreeg door met anderen te praten. Fragmenten uit de podcast vormen een leidraad doorheen zijn eigen verhaal. Deze voorstelling is een unieke vertelling geworden over afscheid zonder nabijheid, een poging om alle gemiste koffietafels weer goed te maken en een zoektocht naar een nieuw ritueel om onze verdwenen dierbaren dicht bij ons te houden.

Na de voorstelling wordt het boek bij de voorstelling aangeboden in de foyer. Er is kans om dat door Johan Terryn te laten signeren.