Meer dan 30 jaar fantaseerde ik erover hoe het zou voelen om vrij te zijn. Niet op een manier dat je vrij bent om te beslissen of je nu op zaterdag- dan wel op zondagochtend pistolets bij de bakker gaat halen, of eventueel zelfs op beide ochtenden onder het motto “Doe ne keer zot !”. Nee, écht vrij zijn. Louter en alleen afgaan op mijn instinct. Niet weten waar het moment me zou brengen. Of misschien moest ik het moment wel ergens brengen.

Het was, omsingeld door onze vrienden, op een heel gewone avond dat we erachter kwamen. Dus twee dagen later verliet ik ons huis. Je knuffelde me nog vaarwel, terwijl ik je op je voorhoofd kuste en prevelde dat alles wel goed zou komen. En daar stond de zanger plots op straat met in zijn ene hand een koffer en in zijn andere hand de vrijheid. De vrijheid om voor de eerste keer in zijn leven eens compleet zijn goesting te doen. Om te gaan jagen op de dromen die al jaren als wilde beesten voorbij kwamen gestormd. Dus beet hij gretig in het leven als in een vers geplukte Granny Smith. Maar iedereen weet dat die best zuur kunnen zijn.

Ik heb me altijd afgevraagd welke keuzes ik zou maken mocht ik ooit een tijdje alleen ronddobberen.
Nu weet ik het. Ik denk dat ik er zelfs wat liedjes over ga schrijven. Want het was spannend zo alleen in het ruime sop. Maar een schipper moet af en toe terug naar de haven.

Alleen in het ruime sop is Cleymans’ vierde soloalbum en persoonlijker dan ooit. Het wordt een muzikale roadtrip waarop de zanger je samen met zijn vijfkoppige band zal meenemen. Want in de vijf jaar tussen zijn vorige en zijn nieuwste plaat is er erg veel gebeurd. Dat moest Jelle van zich afschrijven. En of hij dat deed.

Met Jelle Cleymans (zang, gitaar), Alano Gruarin (piano), Patrick Steenaerts (gitaar), Peter Verhaegen (bas), Philippe Kerkhofs (drums), Jan Cleymans (sax, klarinet).

Meer info: www.jellecleymans.be