We hebben ze geteld. De sterren die Josse De Pauw en muzikanten Kris Defoort, Lander Gyselinck en Nicolas Thys in de pers verzamelden voor ‘An old monk.’ 31!
Omdat de wachtlijsten toen onnoemelijk lang waren, schuiven we snel naar de schouwburg voor hun nieuwe voorstelling.


“Er was eens een postbode en die verzamelde alles wat ooit gemaakt was en niet mocht verloren gaan. Hij raapte alles op wat nog bruikbaar was. Zijn steeds leger wordende postzakken vulden zich gaandeweg met kromme spijkers, stukjes hout, verloren sleutels, roestend ijzerdraad. Hij had een stalletje achter het huis, bij de waterput. Daar rangschikte hij alles naar grootte en soort. ‘Een verloren sleutel kan toch niet opnieuw gebruikt worden, grootva ?’ ‘Nee, jongen, maar ik vind een sleutel zonder slot triestig, daarom mag hij blijven’. Er stond een klein bankje in het stalletje. Een zitje op maat van een zevenjarige. Het was fijn kijken daar, de wild dwarrelende stofdeeltjes die een lichtstraal zochten die door het dakvenster viel, het onverwacht kraken van de balken, en alles zo goed geordend, rustig, overzichtelijk, soort bij soort. Een tempeltje.”


Over hoe je, als je naar het heelal kijkt, het stalletje van je grootvader ziet.

Scenografie en licht: Herman Sorgeloos - Productie: Lod muziektheater - Coproductie: deSingel Antwerpen