Carine Heyligen en Ann Van Dyck zijn al jaren actief als textielkunstenaars. Quatre-mains staat voor de manier waarop zij samenwerken: twee stijlen en interpretaties die samen een harmonieus geheel vormen.

Carine en Ann vonden elkaar in de textielklas in de academie van Hove, waar Carine docent was en Ann, na opleidingen tekenen en schilderen, de smaak van textiel te pakken kreeg. Hun werken passen mooi samen en vullen elkaar goed aan.
Quatre-mains staat voor de manier waarop beiden samenwerken: elk heeft een eigen stijl en interpretatie maar samen vormen hun werken een harmonieus geheel.
Vanop veilige afstand leggen ze hun textielwerken samen, die dan met elkaar in dialoog gaan. Een interessante oefening die resulteert in een boeiende tentoonstelling. Omdat ze beiden in hun jeugd piano speelden, hadden ze het plan om ook letterlijk samen quatre-mains te spelen, maar daar stak corona een stokje voor !

Als geen ander heeft Carine oog voor compositie en kleur. Ze vertrekt van eigenhandig geverfde, gebatikte of geborduurde stoffen waarmee ze uitgebalanceerde assemblages maakt. Zo verwerkt ze de thema’s die haar boeien en beroeren. Vaak verschijnen er geborduurde silhouetten in haar werk, soms zijn het menselijke figuren, soms abstracte vormen. De kijker wordt onmiddellijk gegrepen door de sfeer van het werk en gaat spontaan op zoek naar een eigen interpretatie.

Ann bekwaamde zich in verschillende disciplines, zoals weven, batikken, verven. Deze technieken gebruikt ze om de materialen die haar boeien een nieuw leven te geven. Meestal zijn het gevonden vezels en stoffen die worden verwerkt in een monumentaal weefwerk of assemblage. Afgedankte kledingstukken, dekens uit het ouderlijk huis, videobanden, broodzakken, op het strand gevonden stukken van vissersnetten… worden de basis van een nieuw werk. De oorspronkelijke materialen worden onherkenbaar, enkel hun sfeer en karakter, hun structuur en kleur geven iets speciaals aan het werk waarin ze verwerkt zitten. Herinneringen aan hun vorig bestaan zitten verweven in het eindresultaat. Tijdens het verven, weven of assembleren van kleren, dekens, takken of touwen verwerkt ze de verhalen die ermee verbonden zijn.