Sasha Drutskoy toont een veelluik dat speciaal is ontworpen voor de apsis van de Boondael-kapel. Door in te spelen op de oorspronkelijke roeping van de kapel en op haar architectonische specificiteit, wil de schilder een moment van gedeelde contemplatie opwekken. Het unieke werk dat in de as van het gebouw op het podium is geplaatst en dat de verering diende, vertegenwoordigt een liefdevolle ontmoeting en de hoop die dit brengt, gerelateerd aan eenzaamheid, vergetelheid, het verlies. Een universeel thema dat gedeeld kan worden, aangezien op deze plek geloofsovertuigingen werden gedeeld in tijden dat aanbidding een gemeente verenigde op zoek naar transcendentie. Sasha Drutskoy beschouwt schilderen als een katalysator. In de contemplatie van het werk kunnen afzonderlijke en individuele ervaringen elkaar ontmoeten en kan het schilderij het instrument worden om samen te komen. Het is in die zin, zoals pr Dosto Evski zei, dat schoonheid de wereld zal redden. Het veelluik is, naast de link die het legt met de geschiedenis van de plaats, een instrument van picturale vertelling. Het schilderij vertelt het verhaal zonder te worden onderworpen aan de beperkingen van een enkele ruimte of een lineaire chronologie.