Voor september-oktober heeft de Michèle Schoonjans Galerie de eer om het werk van kunstenaar Mathieu Meijers in een solo show te presenteren.

LUX Nigra
wie zijn ogen sluit, ziet licht van binnen. Dit is het zwarte licht of lux nigra. Het zwarte licht staat niet voor angst of absentie maar is juist absorberend en verwelkomend. Het omhult de kijker en is pure potentie: hier is alles nog mogelijk en kan alles ontstaan. Het is daarmee het tegendeel van wit, dat reflecterend en afwerend is. Wit sluit het leven en menselijkheid buiten.
De geschiedenis van de moderne schilderkunst is lange tijd gedomineerd geweest door wit. Er was een tendens naar steeds lichter als een streven naar het hogere, het immateriële en het onmenselijke. Het was een vorm van esthetisering die afstandelijkheid in de hand werkte en de kunst op een eenzaam zijspoor zette.
Mathieu Meijers groeide op in dit modernisme maar keerde zich er op een gegeven moment van af. Hij heeft de doodlopende weg van het wit verlaten, het zwarte licht omarmd en daarmee de materialiteit weer een plaats gegeven.
Lange tijd heeft hij enkel getekend, figuratieve voorstellingen rondom thema’s uit zijn eigen leven. Door vormen eindeloos te herhalen fixeert hij zijn handelingen. Het doorwerken van een compositie is een appèl aan zijn concentratie, die een inhoud en betekenis geeft aan het werk die het eerst niet had. Pas als een werk zich onttrekt aan de geschiedenis en iets anders, iets zelfstandigs wordt, is het af. Dat kan vaak jaren duren.
Toen Meijers de kwasten weer oppakte, werd zijn werk abstracter en ging het over schilderkunstige principes. Maar een persoonlijke laag bleef altijd aanwezig: schepen die hij als kind in de haven zag, peren uit zijn vaders tuin of gloeilampen die lange tijd werden geproduceerd in zijn woonplaats Eindhoven. Deze motieven verbindt hij aan de kunstgeschiedenis, van het Trecento, de 14de-eeuwse periode in Italië tussen gotiek en Renaissance, tot de hedendaagse, digitale beeldcultuur. Hij vat dit in schema’s van kleurmengingen en edelmetalen. Goud, platina en palladium spelen daarbij een belangrijke rol. Tussen de kleuren werkt goud als zwart terwijl het ook kan reflecteren. Platina en Palladium hebben geen kunsthistorisch trackrecord vergelijkbaar met goud maar kunnen ook overkomen als meedogenloos wit of bedekkend zwart.
In deze tentoonstelling is werk uit drie series te zien: Girls Playgrond, Shadows en Boven het licht. In Girls Playground vormt het hekwerk van Meijers’ lagere school het uitgangspunt voor een verkenning van licht en kleur als materie. In Shadows verbeelden een filmprojectorscherm en een niet brandende gloeilamp het moment voordat licht verandert in beeld, het ‘licht voor het licht’. En Boven het licht is Meijers’ persoonlijke analyse van de ontwikkeling die het denken over kleur door de eeuwen heen in de schilderkunst heeft doorgemaakt.

Mathieu Meijers (1951, Stein, Nederland) tekent, schildert en maakt boeken. Zijn werk bevindt zich in de collecties van het Van Abbemuseum, Ing en Abn Amro. Hij was lange tijd als docent schilderkunst verbonden aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en de kunstacademies van Breda en ’s Hertogenbosch. Aan de Design Academy Eindhoven was hij docent kleuronderzoek. In die hoedanigheid cureerde hij in de tentoonstelling Broken White in het Van Abbemuseum, waarin zijn opvattingen over licht en kleur leidend waren.