De Botanique opent zijn deuren voor de studenten van het 1ste masterjaar Tekenen van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel. Ze zullen er hun onderzoekswerk tentoonstellen in het kader van hun eindejaarsjury. Met de medewerking van Malaika Khan, Nathan Vandenberghe, Victor Brun en Yoonju Chang. Vier opkomende kunstenaars met een uitgesproken œuvre waarin zij de tekenkunst en al haar grensgebieden aftasten.

Malaika Khan bestudeert de mogelijkheden en limieten van verschillende media, en onderzoekt bijvoorbeeld de gegevens van recto-verso, weerstand, spanning of flexibiliteit. Binnen elke toepassing ontdekt zij verschillende ruimtelijke kwaliteiten. Ze observeert aandachtig hoe haar handelingen en de materie met elkaar in aanraking komen. Ze buigt, vlecht, vervormt een materiaal dat door zijn soepelheid, kwetsbaarheid of stevigheid weerstand biedt. De ontmoeting tussen haar handelingen en het materiaal genereert een vorm in wording, een buitengewone zone waar ze geen grip op heeft. Door deze handelingen te herhalen, of dat nu met textiel of in tekeningen is, ontdekt zij verschillende groeimogelijkheden van het oppervlak. De vormen die zij genereert zijn organisch, zowel wat hun werking als hun uitzicht betreft. Deze, vaak topologische, vormen weven een verband tussen de binnen- en buitenkant van de oppervlakken. Daaruit ontstaan vloeiende ruimten, in termen van circulatie en van autonomie.

In de architectuur staan structurele elementen traditioneel lijnrecht tegenover de versierende elementen. In het werk van Nathan Vandenberghe versmelten structuur en ornament met elkaar tot een autonome grondslag waarin de plaats van de een ten opzichte van de ander in vraag wordt gesteld. De suggestie van deze ernstige en rationele Korinthische zuilen wordt geconfronteerd met een keuze van ludieke, om niet te zeggen kinderlijke kleuren en vormen. De schaalwijziging, het spel van de maquettes en constructie roepen de ontwijding van de zuil op en benaderen de geschiedenis van de architectuur als een al dan niet krakkemikkige constructie.

Welke openingen creëert schilderkunst? In zijn werk zoekt Victor Brun de confrontatie op tussen twee registers, twee vormen van opening. Enerzijds belicht hij het gereedschap dat bij de discipline hoort en laat hij de materiële kant van de schilderkunst zien (de dikte van het doek, de zichtbaarheid van het frame, de gevulde ruimten, de leegten, enz.). Anderzijds trekt hij de schilderkunst in figuurlijke zin open naar het beeld, naar zaken als illusie en gezichtsbedrog. Daaruit ontstaat een spel van contradictie, een tussenruimte waarin zich een derde opening manifesteert. Uit de verwondering van een gebaar en de spanning ten opzichte van de beeldende karakteristieken ontstaat een ontmoeting tussen het vlakke en datgene wat uit het oppervlak opspringt.

Yoonju Chang “Toen ik in België aankwam, kreeg ik met allerlei moeilijkheden te maken. De meest elementaire zaken werden hindernissen. Als buitenlandse word ik geconfronteerd met het anders-zijn. De dagelijkse ontmoetingen, de vreemde taal en mijn andere cultuur wijzen mij op mijn eigen anders-zijn. Een gegeven dat ik bestudeer in mijn werk door te spelen met de tekstinhoud, de ondoorgrondelijkheid van taal en de gecompliceerdheid van een vertaling. Onophoudelijk moet ik kennis in me opnemen, vertalen, absorberen en verwerken... Zijn wij niet allemaal boeken-eters?”