Johann Sebastian Bachs Cellosuites worden beschouwd als een mijlpaal in de westerse muziekgeschiedenis. Hun ingenieuze architectuur, hun dansante ritmiek en tijdloze schoonheid blijven ons vandaag aanspreken. Anne Teresa De Keersmaekers affiniteit met Bach bleek al uit verschillende eerdere voorstellingen. Ze blijft een choreografische schriftuur nastreven die de essentie van Bachs muziektaal vat. In dit stuk worden de zes suites bewerkt, bevraagd en gedanst in een choreografie voor drie dansers en twee danseressen, waaronder De Keersmaeker zelf. Deze fascinerende symbiose van muziek en dans onthult zowel het wezen van elke suite afzonderlijk als hun onderlinge wisselwerking in de totaliteit van de cyclus.