Oor een ijzeren hek komt men in een afgezonderde wereld terecht waar ijkbleke, doofstomme poppen wonen. Een tiental zijn geautomatiseerd en voeren repetitieve handelingen uit, veroordeeld tot een eeuwig en monotoon bestaan. Mondo Cane kan gezien worden als een Hedendaags Museum voor Volkskunst waarin de menselijke figuur wordt uitgestald, in een samenleving waar inertie en apathie hoogtij vieren.

Jos de Gruyter & Harald Thys zijn doorwinterd in het creëren van ficties, gefilterd vanuit de hyperrealiteit. De staat van psychose waarin de hedendaagse samenleving zich bevindt, intrigeert hen. De poppen van Mondo Cane zijn daarvan het levende bewijs.