Tentoonstelling van foto's op dekzeilen, houten sculpturen, schilderijen en gravures

Foto's en sculpturen gratis toegankelijk op de site
Gravures en schilderijen toegankelijk op zaterdag en zondag tussen 13u en 17u.
Van 6 tot 07/08

Vg verhaal printworkshop op stoffen, open alle s
Zaterdag 6 16:00 uur

Praktische informatie :
Locatie: Espace Bauthier (park, terras en expositieruimtes)
Prijs: Gratis
Expo: Van zaterdag 6 tot 07/08

Ik ben opgegroeid in een gezin van 6 kinderen. Mijn jeugd wordt onderbroken door het bouwen van hutten, puzzels, legospellen, reizen, boeken en muziek. We hebben nooit televisie gehad. Ik ben de 4e dochter. Mijn moeder was een ontwikkeld persoon die van de natuur, vogels en bloemen hield. Ze was een lieve en liefdevolle vrouw. Mijn vader, een grillige man met een overvolle fantasie, met een boos en onvoorspelbaar karakter, had een speciale band met mij gesmeed: ik zou de jongen worden waar ik op had gewacht. Bovendien werd ik, net als hij, ingenieur (industrieel in de chemie) en net als de mannen van mijn vaderlijke tak, steenhouwers, oefende ik mijn beeldhouwkunst hoofdzakelijk op steen uit - jarenlang.

Ik won met name de David en Alice Van Buuren monumentale beeldhouwprijs met als thema Counterpoint (zandsteensculptuur uit Fontenoille) en maakte het herdenkingsbeeld van de ramp met Ghislenghien (blok van 5 ton in klein graniet). Het is fysiek zwaar en heel mannelijk werk. Mijn sculpturen uit die tijd zijn st les, monolieten.

In begon ik me voor graveren te interesseren: het was een keerpunt voor mij. Ik ga van de harde en onbuigzame massa die steen is naar meer flexibele materialen. Ik voeg toe, ik graaf of verwijder materiaal, ik ervaar de graveerplaat, het papier waarop de afdruk zal komen.Ik vind in deze techniek, zoals je van Dubuffet zou zeggen: een inventieve spontaniteit en een barbaarse tederheid.

Mijn gravures zijn altijd monotypes. Zo ga ik van een mannelijke kunst, fysiek pijnlijk, die voorbereiding en beheersing van de gereedschappen vereist, naar een vrijere, flexibelere en fragielere kunst waar ik me laat verrassen door het resultaat dat elke keer anders is.

Tataki-Zome is een voorouderlijke Japanse kunst die ik in heb behandeld. Deze andere vorm van graveren bestaat uit het verven van stoffen met plantensappen, zonder inkt. Het is een nieuwe ontdekkingspoort die me uitnodigt om aandachtig te zijn voor de plantenwereld die me omringt. Ik adem, ik raak aan, ik kies de planten die hun tannine zullen geven, ik werk in de open lucht, ik ben vrij.

Ook verken ik de bundeltechniek met papier. Sommige papiersoorten gedragen zich als sponzen en hebben na het stomen een interessante textuur. Ze gedragen zich als magische materialen die hun eigen wil lijken te hebben en zoveel meer kracht lijken te hebben dan de gezamenlijke bedoelingen van de kunstenaar, zoals Jean Dubuffet zou zeggen.

Klein klein, ik heb andere elementen in deze compressies van papieren en vg-snelheid opgenomen; inclusief stukjes roestig ijzer en pigmenten. Nogmaals, ik observeer dit prachtige compromis tussen chemie en willekeur door een speelse en lichte experimenten. Kunnen we daarom spreken van texturiologische imprints? Genevieve Vastrade