Ontmoeting(en)

 
'ArtBruges Angela Taverne meets Atelier Flori'

Een bezoek aan het Kasteel van Gaasbeek (Belgium) was de eerste basis voor deze reeks kunstwerken die nu tentoongesteld worden in het Huis der Kunsten.

Toen ik daar verbluft door de kamers en de gangen wandelde kreeg ik er het bijzondere verhaal te horen van de Markiezin Marie Arconati Visconti. Een bijzondere vrouw die al haar liefde en haar passie in een kasteel had geintegreerd. Hoezo ? In een kasteel ?
Stel je voor. .. Behagend behangen kasteelmuren, dromerige gordijnen, spreuken zoals Un seul desir (een enig verlangen) & Me noubliez Mie (het Oud-Frans voor: vergeet mij niet) die her en der verwerkt waren in de lambriseringen en in houten deur- en bed frames. Waarom deed die Markiezin zoiets ?
Het sprak tot ieders verbeelding – alvast ook tot de mijne. Voor mij leek het wel een schreeuw, een oproep.
In een fractie van een seconde, had die merkwaardige vrouw die ondertussen al lang overleden is, mij volkomen begeesterd. En eenmaal thuisgekomen kreeg ik haar en gans het verhaal niet meer uit mijn hoofd. De sfeer van het kasteel, de nostalgie van de 18de eeuw, het oude behangpapier met de drukke motieven, de gordijnen, de tapijten, de parfumflesjes. .. het bleef allemaal als een bedwelmende geur aan mij hangen. En toen besloot ik om een hedendaags kunstwerk te maken met een knipoog naar de vergane glorie van de 18de eeuw. Eerst en vooral ging ik op zoek naar motieven en patronen die ik zou kunnen gebruiken om voor haar een nieuw mystiek gezicht te creeren. Het moest geabstraheerd worden, want ik had geen enkele intentie om een bestaand portret neer te zetten. Uiteindelijk ging ik van start met stoffen die ik bewerkte met verf en vond ik een motief waarmee ik het gezicht kon aanzetten en daarrond werd het werk dan verder opgebouwd met oude authentieke materialen, antieke Brugse en Engels kant, engelenhaar, pauwenveren. .. etc.
En zo ontstond eerst het werk: MarkiezinnenBal. De Markiezin (oftewel de pauw die wij allen zijn), gehuld in een ballonjurk. Het straalt een trots uit die wij allen mogen uitstralen, waardoor ook onze mannen trots op ons kunnen zijn. Het kunstwerk met flamboyante jurk weerspiegelt een uitgesproken passie voor het leven, een voluptueus verhaal van vergane glorie met een ‘essence’ van nostalgie.
‘Ange de L’Atige’: de ziel die (her)leeft. ..
Dit werd een eerste ode aan een bijzondere vrouw, en haar stille schreeuw ‘Me noubliez Mie’ en de boodschap dat ook wij in deze tijdsgeest, allen bijzondere vrouwen zijn. Het is mij zo klaar als een klontje, dat ieder mens, ongeacht welk beroep, afkomst, religie etc. zeer uniek en bijzonder is in zijn eigen individualiteit. En, laat mij heel duidelijk zijn: vooral niet wil vergeten worden ! Vandaar het geabstraheerd werk en geen bestaand portret. Het gaat over de (h)erkenning. Het is de bedoeling dat iedere vrouw zich kan verplaatsen in deze kunstwerken, als ware zij zelf die bijzondere Markiezin met een ‘enig verlangen’ of ‘vergeet mij niet’.
Niet lang daarna maakte ik dan een vervolg op Markiezinnenbal:
‘The Garden Party’, het PauwenFeest van de markiezin, Portret Peyrat (haar meisjesnaam), maar ook haar man mocht niet ontbreken en dit om meerdere redenen. En zo ontstond ook Giammartino Arconati Visconti op doek. Op die manier werden ze als het ware allebei in een kunstwerk vereeuwigd, het bal van hun leven op canvas.
Maar, wie was nu die Markiezin ?
Oorspronkelijk was haar meisjesnaam Marie Peyrat, een gewone vrouw zonder rang of stand. We spreken hier over de 18de eeuw. En dan werd Marie Peyrat halsoverkop verliefd op Giammartino Visconti, een knappe Italiaanse Markies. Ze huwden en ze werd Markiezin. Helaas hebben ze niet zo lang van hun liefde kunnen genieten. De Markies werd weggeroepen voor een buitenlandse missie, waar hij desastreus een infectie opliep die hij niet heeft overleeft. En daar zit je dan plots, als een jonge weduwe in een gigantisch kasteel. .. met een immens verdriet. Het begon mij te dagen wat die spreuken in het kasteel wilden vertalen. ‘Un seul desir’:
een enig verlangen. De markiezin is nooit meer hertrouwd en heeft al haar liefde en passie in het kasteel, de erfenis van haar man gestoken. Haar echtgenoot, haar one big love. Door deze dramatische gebeurtenis heeft ze ook nooit kinderen kunnen krijgen. Wellicht: haar enig verlangen – ‘un seul desir’. Het kind van hen samen, die er niet heeft kunnen zijn en de liefde die zij niet meer lijfelijk kon delen met haar echtgenoot.
Althans, zo voel ik het persoonlijk aan. .. Maar de boodschap, de symboliek passend bij deze kunstwerken is vooral: ongeacht wat er ook gebeurt, wandel steeds zo fier als een pauw door het leven.
Het is jouw geboorterecht – want iedereen is uniek !

Voor de expositie: ‘ArtBruges, alias Angela Taverne meets Atelier Flori’ hebben we dan ook unaniem gekozen om deze kunstwerken tentoon te stellen. Het bal kan herbeginnen, en ditmaal ten huize van Flori ! Een mooie start voor charismatische ontmoetingen en bijzondere kennismakingen !

©Artbruges – Angela Taverne

PS: in onze sterfelijkheid, koesteren we allemaal hetzelfde ‘enig verlangen’: niet vergeten te worden. ‘Me noubliez Mie’.
Atelier Flori
Korte Vuldersstraat 30
8000 Brugge
Vanaf 4 jaar

Dit evenement is voorbij. Doe een zoekactie op de site, om de volgende uitgave van dit evenement te vinden.

Nieuwsbrief

Blijf op de hoogte van de evenementen in uw regio via onze nieuwsbrief!

In dezelfde categorie:

Bezoek kasteel
(Van 1e maart 2022 tot 31 oktober 2022 - Poeke)
Kustpanorama
(Oostende)
Kasteel van de graven van Vlaanderen
(Gent)
Industriemuseum
(Gent)
Permanente tentoonstelling 'vorm geven aan Gent'
(Gent)