Opgegroeid in een gezin van reclameschilders en dus van jongs af aan bedwelmd door de quasi eindeloze mogelijkheden van de schilderkunst. Haar niet-aflatende passie karakteriseert niet enkel haar artistieke levensloop, maar bovenal haar scherpzinnige waarnemingsproces. De expo naar aanleiding van Patricia's zestigste verjaardag is een hommage aan mens en natuur, een exploratie van (haar eigen visie op) de realiteit, een blijk van ongebreidelde begeestering.
Na zich ettelijke jaren te hebben verdiept in de beeldhouwkunst, bekeerde zij zich recent tot haar oorspronkelijke liefde en stortte zich vol overgave opnieuw in de schilderkunst. Ze blijft haar geprefereerde media, olieverf en gouache, manipuleren waardoor haar schilderijen een doorvoelde gelaagdheid krijgen die tekenend is voor het emotionele karakter van haar werk. Nu eens onheilspellend of macaber, dan weer liederlijk, feeëriek en luisterrijk. Dit veelzijdige oeuvre belooft menigeen te vervoeren.
Zowel Patricia als haar oudste zoon, Nemo, zijn duidelijk gebaat bij de kruisbestuiving die het gevolg is van hun wederzijdse beïnvloeding. Met zijn experimentele, conceptuele aanpak tast ook hij voortdurend de grenzen van zijn medium af en tracht zodoende een illusie van de realiteit te scheppen. In zijn werk staat de ambigue interactie tussen de waarnemer/registrator, de toeschouwer/interpretator en het veelal gemystificeerde doch alledaagse object centraal. De sprekende composities die worden vastgelegd in snapshotstijl, getuigen van een gestage evenwichtsoefening tussen ratio en emotie, die allesbehalve onberoerd laat.
Evelien Volpe