De mama van Sam heeft vleugels.
Als zij wandelt, lijkt zij te zweven.
Als zij rent, lijkt zij te vliegen
Als zij danst, lijkt zij vleugels te hebben.
Tot ze valt. Zomaar.
De mama van Sam is plots een schaduw van ichzelf.
Sam heeft drie dagen en drie nachten gehuild.
Tot Sam helemaal leeg is gehuild.
En dan, plots, vanuit het niks, een idee.
Ridder worden. Dat is het!
Klaar om te vechten tegen de ziekte.
Klaar om op zoek te gaan, naar nieuwe vleugels voor mama.
Mooier, steviger dan ooit tevoren….
Een speels, poëtisch verhaal over de schaduwkant van ziek-zijn.Over de schaduw van de schoonheid en de schoonheid
binnen de schaduw van dingen.Over hoe ook het mooiste in iemand naar boven kan komen, op momenten dat je het niet verwacht.
Over hoe lichtheid kan bloeien in donkere tijden. Over die onverwachte eerste straal zon, tussen donderende wolken.