Jef Seynaeve gaat terecht door als een meester in de schilder-en tekentechnieken. Het gehele oeuvre draagt de klank van perfectionisme in techniek en uitbeelding.Hij evolueerde naar een postmoderne stilering met verwijzingen naar de renaissance en de barok.Zijn taferelen en personages zijn soms een hommage aan de werkelijkheid, maar meestal wordt de werkelijkheid opgenomen in een symbolische boodschap en staat ze in functie van een kritische gedachte omtrent de dingen van vandaag en de betrachtingen van de mens (H. Brutin)