Schilderen is voor Jacobs een werkwoord. Verheven gedachten of ondergane gevoelens zijn, niettegenstaande ze latent aanwezig zijn, niet de oorsprong van zijn werk. Inspiratie en nieuwe ideeën ontstaan uit de daad van het schilderen, een activiteit die wordt uitgevoerd met de door de jaren heen verworven intelligentie, vaardigheid, smaak, verhoudingen, gedrevenheid, discipline en vooral werklust. Schilderen is werken en het resultaat is niet bij voorbaat gekend.
De kunstenaar geeft ruimte aan het toeval. Er zijn de bewust uitgevoerde bewerkingen, het onvoorziene gedrag van de verf en de effecten die door het creatieproces worden uitgelokt. Deze effecten worden van hun 'toevalligheid' ontdaan door het oordeel van de schilder en zijn keuze om hierop verder te bouwen of resoluut een andere weg in te slaan. Deze informele en ongebonden werkwijze is zeer dynamisch en het resultaat is nooit op voorhand gekend. Inspiratie wordt geboren uit het vorige werk. Hierdoor ontstaat een continue evolutie in het werk van Leo Jacobs.