René Daniëls bekleedt een belangrijke plaats in de hedendaagse kunstgeschiedenis sinds de tweede helft van de eeuw. Hij verscheen op het toneel in de late jaren 70 en ontwikkelde snel een originele, persoonlijke taal. Hoewel hij al vroeg erkenning oogstte, weerhield dat Daniëls er niet van om te blijven experimenteren met verschillende beeldstijlen. Niettemin duiken bepaalde motieven steeds weer op, in voortdurend wisselende vormen. Als een componist bedenkt Daniëls variaties op een thema.

De tentoonstelling "Fragmenten uit een onvoltooide roman", geïnspireerd door de titel van één van de zeldzame teksten van Daniëls' hand, verkent het verschijnsel déjà vu en de relatie tussen waarneming en geheugen, die centraal staan in zijn kunstpraktijk. Aan de hand van historische schilderijen en nooit eerder tentoongestelde werken wordt de ontwikkeling van Daniëls' visuele taal geschetst, met aandacht voor de effecten van herhaling en variatie die eigen zijn aan zijn werk. Een ruime selectie van tekeningen vervolledigt de tentoonstelling en biedt een dieper inzicht in de evolutie van zijn beeldtaal.