Sinds onderzoeken Pierre Larauza en Emmanuelle Vincent beweging door middel van hedendaagse hybride vormen in een interculturele benadering. De creaties van transitscape, op het kruispunt van verschillende artistieke disciplines maar organisch verankerd in de grafische koorscène, nemen de vorm aan van een scenische voorstelling, een performance, een performatieve installatie of van films. Danser, beeldend kunstenaar, scenograaf, regisseur en choreograaf, de rollen van Pierre en Emmanuelle zijn met elkaar verweven; het begrip specialisme wordt uitgewist om hun gemeenschappelijke multidisciplinariteit te voeden. Ze voeden hun creativiteit ook met hun zintuiglijke ervaringen in het buitenland en zijn vooral actief in Vietnam in het kader van een bilaterale samenwerking met de Universiteit voor Schone Kunsten van H Chi Minh City.

/ Pierre Larauza
Pierre Larauza, geboren in Frankrijk in 1976, woont en werkt sinds in Brussel. Beeldhouwer, architect en choreograaf, hij is ook kunstonderzoeker (Doctor of Art and Art Sciences - Ulb). Zijn artistieke werk wil kunst en geschiedenis samenbrengen in een praktijk die hij omschrijft als documentaire beeldhouwkunst.
Pierre Larauza besteedt zijn leven aan de artistieke verkenning van beweging door middel van zijn beeldhouwwerk en performances en films gemaakt met choreograaf Emmanuelle Vincent (bin me transitscape).

Documentaire sculptuur
In het kader van zijn doctoraat in Kunst en Kunstwetenschappen aan de ULB (in co-supervisie met de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel), biedt Pierre Larauza een theoretische reflectie op documentaire beeldhouwkunst. Deze notie wordt door de multidisciplinaire kunstenaar gebruikt om zijn levensgrote sculpturen te kwalificeren die historische bewegingen of zelfs nieuwsitems die hem bijzonder hebben gemarkeerd, reconstrueren (met een cult-sportgebaar of een racistische politieblunder). Elk van zijn documentaire sculpturen componeert getrouw de iconische bewegingen en bevriest zo een fragment van de werkelijkheid in ruimte-tijd.

Deze werken zijn gebaseerd op onderzoekswerk, waaronder het ontmoeten van sleutelfiguren, waaronder de hoofdrolspelers, in combinatie met de analyse van verschillende soorten archiefdocumenten. Van deze getuigenissen en verzamelde gegevens verschijnt alleen het minimum dat nodig is om het traject van fysieke beweging als zodanig te begrijpen in de documentaire sculpturen die aan het publiek worden gepresenteerd. () De informatie die de context weergeeft waarin deze bewegingen zijn ontstaan, is niet als zodanig in de sculptuur gegraveerd; ze behoren tot de paratekst van het werk, tot zijn laterale kennis: in het kartel van werken en nog meer in het werk dat ze begeleidt, zoals het documentaire tegenveld van de documentaire beeldhouwkunst. De evolutie van deze sculpturen door getuigenissen en overzichten transformeren de werken in een proces en, omgekeerd, dit proces in een werk. Of het nu gaat om een recordbeweging, een chorografische uitvinding, een verboden beweging of een racistische beweging (of als zodanig beschouwd), deze gereproduceerde bewegingen vullen een ontbrekend beeld, degene die ik heb gemist, degene die je in staat stelt een beeld te begrijpen met je eigen lichaam.

Pierre Larauza

/ Emmanuelle Vincent
Emmanuelle Vincent werkt in dansonderwijs aan de Faculteit der Motriciteitswetenschappen van de UCL en in uitvoerende kunst aan de Universiteit voor Schone Kunsten in H-Chi Minh-Ville.
Vandaag volgt ze een opleiding in de theologie om een grafisch koorwerk te ontwikkelen over de relatie tussen levende wezens en om opnieuw contact te maken met onze dierlijkheid.
Ze werd geselecteerd als artist in residence aan de UCLouvain in -.
Meer recentelijk is ze ook begonnen met plastische creatie, tegelijk met haar choreografieën.

/ De tentoonstelling La Ch taigneraie
Het kastanjebos herbergt, op de begane grond en op de 1e verdieping, verschillende documentaire sculpturen van Pierre Larauza:
? ebruari 1998, Nagano recreëert levensgrote Surya Bonaly's beroemde achterwaartse sprong op de Olympische Spelen van Nagano. Een heldendaad die sindsdien voor velen het icoon is geworden van de strijd van een vrouw, een minderheid of een verschil.