Drie figuren op het toneel.
Ze kijken met grote bange ogen in de zaal…
Wie zit daar ? Wat komen ze hier doen ? Moeten ze bang zijn ?
Moeten ze beven ? Ze zijn in elk geval vreemd, onbekend, beangstigend en heel klein.


Wat is er zo bizar aan die vreemden ? Zo anders aan die anderen ? Worden die anderen een deel van het bekende als ze maar lang genoeg blijven ? Om zich te beschermen tegen deze vreemde indringers zetten de drie actrices maskers op, vermommen ze zich, doen ze zich sterker voor dan ze zijn en vallen ze hopeloos door de mand.

Een voorstelling over onze dubieuze houding tegenover alles wat nieuw en vreemd is En onze bizarre reacties op het onbekende. compagnie barbarie speelt met 'wa Wilder Man' in op de actualiteit door de vrees voor 'de ander' die aan onze grenzen klopt te visualiseren. Het heerlijk absurde vrouwencollectief koestert een eigen scheve kijk op de wereld. compagnie barbarie lacht met het kleinmenselijke, met de eigen angsten. Het collectief ziet het als haar missie om de clichés omtrent 'de ander' en de angst voor alles wat vreemd is van jongs af aan te doorprikken.

Wij zijn van hier. Want dit is hier. Dit is ons. Van ons. Van ons is hier. En jullie, jullie zijn van daar. En daar is niet hier. En kan nooit hier zijn. En zal dat ook nooit worden. Daar moet daar blijven. En hier blijft hier zoals het was.
© Franky Verdickt