Weidse folk-pop scoort steevast in de eindejaarslijstjes

In haar begeesterende, soms weemoedige folk-popnummers legt Weyes Blood (aka Natalie Mering) de vinger op alles wat ons drijft, verdeelt en vernielt. Heavy stuff misschien, maar de songwriter uit Los Angeles is een ongedwongen gids; een hoopvol vat vol twijfels waaruit muziek stroomt met een bijzondere nuance en rust. Weyes Bloods werk werd eens omschreven als "Bob Seger meets Enya" en, gezien de weidse melodieën en onweerstaanbare hooks, is dat geen overdrijving.
Na het succesvolle 'Titanic rising' (volgens Pitchfork, Npr en The Guardian een van de beste albums van ) volgt nu 'And in the darkness, hearts aglow'. Terwijl Merings vorige plaat nog ging over het gevoel van impending doom, bevindt ze zich nu middenin de chaos. Op haar nieuwe album probeert ze dan ook te ontsnappen aan de algoritmes en ideologische chaos, met verhalen die oude en nieuwe mythes vertellen als overlevingsstrategie. Weyes Blood zakt op 5 februari af naar de Orangerie van de Botanique.

Sam Burton is een singer-songwriter uit Salt Lake City die zich nu in la gevestigd heeft. Na enkele jaren zijn homemade cassettes aan de man te brengen, bracht hij in een eerste album uit via Tompkins Square. ‘I can go with you’ doet denken aan Bert Jansch, Tim Buckley of Gram Parsons, maar dan voor een dolende nieuwe generatie, en is zo goed dat het de aandacht van liefhebbers aan beide zeiden van de Atlantische Oceaan opwekte.
Dit jaar kregen we ook nog een nieuwe single, ‘Leaving here still’, een nieuw nummer vol rust en tederheid.