Een dialoog tussen de werelden van Wim Vandekeybus, Olivier de Sagazan en Charo Calvo

Met 'Hands do not touch your precious Me' creëert Wim Vandekeybus een mythisch verhaal van confrontatie en transformatie, van licht en duister, van dood en hergeboorte. Hij werkt hiervoor samen met componiste Charo Calvo, acht dansers en – voor het eerst – met performer en beeldend kunstenaar Olivier de Sagazan. Samen scheppen ze een universum waarin lichamen als levende en vleselijke sculpturen balanceren tussen het utopische en het gruwelijke, tussen het krachtige en het fragiele.

De mysterieuze en poëtische titel is een versregel uit een hymne van de Sumerische hogepriesteres Enheduanna aan de godin Inanna. Van de mythes die rond de godin Inanna bestaan, is haar spectaculaire afdaling in de onderwereld de meest intrigerende. Inanna is de goddelijke personificatie van de paradoxen van het menselijk bestaan. Haar daden zijn een spiegel van de contradicties en spanningen waartussen ieder individueel leven zich ontwikkelt. Opgetekend in spijkerschrift op kleitabletten meer dan 4000 jaar geleden, behoren deze verhalen tot de oudste van de mensheid.

Zowel de voorstellingen van Wim Vandekeybus als de performances van Olivier de Sagazan werken hoe onderling verschillend ook op de grens van wat het betekent ‘lichaam’ en ‘mens’ te zijn. Vandekeybus ontwikkelde zijn bewegingstaal op basis van impulsieve en instinctieve reacties geconfronteerd met situaties van fysiek risico en gevaar. De kern van de Sagazans werk is de transfiguratie van het lichaam en het gelaat met klei en verf tot een klomp anoniem vlees. Vandekeybus’ en de Sagazans exploratie van de menselijke limieten krijgen een muzikale echo in de materiële en fysieke textuur van Charo Calvo's elektroakoestische muziek.