We omringen ons met gadgets, wearables en andere (semi)autonome apparaten zoals drones, waarvan het gebruik veel verder kan reiken dan de aanvankelijke programmering: als speelgoed en dansobjecten waarmee performers nieuwe kwaliteiten van beweging kunnen ontdekken, maar ook als oorlogsmachines die bewegingen bespioneren en explosieven vervoeren. Hier opent de ambivalentie van technologieën zich voor een kijk op hun subversief gebruik.

Via een webcam en een gehackte server wordt uitwisseling met anders moeilijk toegankelijke gebieden mogelijk of wordt het bewakingsinstrument een documentair kanaal: live vanuit zijn flat in Gaza vertelt dabke-danser Mumen Khalifa, die opgroeide in een Palestijns vluchtelingenkamp, ons over zijn ervaring met de bewakingsdrones en laat hij ons de B-boygroep Myuz gb Crew volgen tegen de achtergrond van een verwoest gebouw.

Eric Minh Cuong Castaing verkent al jaren het verband tussen dans, technologie en ethische kwesties. Als illustrator van opleiding staat het ‘lichaam in opstand’, zoals hij zelf zegt, centraal in zijn artistieke werk en in het bijzonder de uitbreiding van lichamelijkheid door middel van technologie.