John is een glazenwasser in Noord-Ierland, maar ook een alleenstaande vader van een zoontje van vier. Hij doet zijn best om Michael te geven wat hij nodig heeft: aandacht en liefde. Wanneer hij weet dat hij ongeneeslijk ziek is, ziet hij het als zijn missie om, samen met de sociale dienst, op zoek te gaan naar een geschikt, warm gezin. Hij wil Michael alle mogelijkheden geven, die hijzelf als kind niet heeft gehad.

Hoewel het zoeken naar de juiste ouders de hoofdmoot van het verhaal vormt, draait het vooral om de kleine momenten tussen vader en zoontje: Michael naar school brengen, een laatste keer zijn verjaardag vieren of naar de kermis gaan. De chemie tussen het natuurtalent van de kleine Lamont en de gereserveerde James Norton is fenomenaal.

Schrijver en regisseur Pasolini baseert zich op een waargebeurd verhaal maar past voor sentimentaliteit en melodrama. De sobere, oprechte film over vaderschap, pleegzorg, leven en dood, raakt diep en blijft nazinderen. Gegarandeerd één van de publiekslievelingen van het najaar.
Bron: naar Freddy Sartor in Kerk en Leven