Poëtische en melancholische muziek die inspiratie haalt bij Studio Ghibli, Tsew The Kid, Joji, en Tim Burton-films

Je kent ze wel, die eindeloos lijkende nachten waarop de slaap maar niet komt. Het was tijdens zo’n nacht dat de jonge Zwitser Théo Marclay zijn artiestennaam bedacht: Nuit Incolore. Het spoorde hem aan om die tijd tussen de kille muren van zijn studentenkamer in te kleuren door liedjes te componeren. Met zijn talent als singer-songwriter, en met ondertussen 10 jaar ervaring aan het conservatorium op zak, weet Nuit Incolore nu als geen ander hoe hij zijn twijfels en verdriet tot leven kan brengen. Zijn piano verlicht de donkerste hoeken van zijn persoonlijkheid, alsof hij de held is van zijn eigen manga. Zoals misschien te verwachten valt bij iemand die inspiratie vindt in de nacht, komen thema’s als eenzaamheid, verlatenheid en liefde regelmatig aan bod in zijn muziek. Op zijn recentste ep’s ‘Histoire de nuit’ en ‘Histoire de nuit resenteert hij zijn liedjes als afleveringen van een Japanse animereeks, een uitnodiging om in het universum van Nuit Incolore te stappen.