Eind jaren tachtig, begin jaren negentig maakte Ariane Bergrichter (1937-1996) talloze tekeningen in een Brussel dat wemelt van de cafés, mensen aan tafel, de tramhaltes, passanten en kunstenaars, dames in zware bontjassen, obers en arbeiders.

Twintig jaar na de dood van de kunstenares ontdekt haar dochter het werk van haar moeder, elke compositie netjes opgevouwen en opgeborgen in een koffer waarvan ze de artistieke rijkdom niet vermoedde.

Na een groepstentoonstelling in het American Folk Art Museum in New York in , is het werk van Ariane Bergrichter voor het eerst in Brussel te zien in een solotentoonstelling.