Het lichaam is steeds het vertrekpunt van Zoë Demoustiers visuele voorstellingen. Vanuit beweging maakt ze linken met actuele en geëngageerde onderwerpen en creëert ze documentair-choreografisch werk. De jonge choreografe ontvouwt een beeldarchief van aar oorlogsverslaggeving. De man achter de camera is haar vader Daniel Demoustier. In een poging tot een reconstructie brengt ze het archief tot leven.

“In ‘Unfolding an Archive’ onderzoek ik wat nieuws is, hoe journalistiek werkt, hoe je met beelden de werkelijkheid in een bepaald frame onderbrengt. Maar er is ook een tweede, veel persoonlijker spoor: wat heeft die bijzondere baan van mijn vader met mij gedaan ? (…) En dat die schijnbaar heel persoonlijke onderwerpen – hoe ons gezin functioneerde, de vader-dochterrelatie, de vraag hoe aanwezig een ouder moet zijn – net heel universeel zijn: iedereen krijgt ermee te maken. “ Zoë Demoustier in Humo

Extra: het Teaterkafee biedt extra's aan voor en na de voorstelling