Rags, door Dominique Baudon, Roby Comblain en Emmanuel Kervyn  Voordeel Wattedoen.be

Kreukelen doet een beroep op de beperkingen van het materiaal. In een dialoog waarin het gebaar en het oog een rol spelen, gaat het erom de kwetsbaarheid van het papier te testen, daarin de poëzie te zoeken, het materiaal te beheersen en zelfs 2D in 3D te verheffen.
Hier zijn drie unieke benaderingen van gebaren.

Het maken van vodden maakt al lange tijd deel uit van Dominique Baudons artistieke vocabulaire. Ze houdt ervan om het papier te testen, om er een rebelse poëzie in te vinden: om te heiligen, te desacraliseren, om een andere look te construeren en (opnieuw) te creëren naarmate de inspiratie stroomt, om mezelf te metamorfoseren op basis van de waarneming. De bewegingen geven aanleiding tot gefragmenteerde, seriële en soms obsessieve omzwervingen. In de fragiele spanningen van de netwerken ontstaan onzichtbare evenwichten tussen scheuren en breuken.

Voor Roby Comblain is graveren een voorwendsel om andere vormen opnieuw uit te vinden. Door toevalligheden in het drukken en spontane gebaren ontstaan nieuwe vormen. Kreukelen biedt de mogelijkheid om de lijnen te verleggen, de hoeken te overschrijden en de gravure om te vormen tot een sculptuur. Vanwege zijn opleiding als scenograaf behoren zowel de gravures als de decors van deze gravures tot zijn werk.

Voor Emmanuel Kervyn is ineenkrimpen niet hetzelfde als vouwen: als er wordt gevouwd, zit er in de onderliggende boodschap onderwerping. Hij is de kunstenaar van het herhaalde gebaar, van de geometrische abstractie en van de minimale handeling die het alledaagse object tot kunstwerk verheft. Razen is een veel barbaarsere daad, maar de kunstenaar roept beperkingen op in een dialectisch spel, door een verlangen naar meesterschap waaraan hij zich niet onttrekt.