Toneelvoorstelling ¨Niet geschoten is altijd mis¨

De jaren 80 zijn een wat vergeten decennium waar in de media weinig naar verwezen wordt. Nochtans vormden zij de basis van verschillende maatschappelijke veranderingen. Niet alleen de koude oorlog was op zijn einde; in eigen land kenden we een hoge werkloosheidsgraad en kreeg de politiek verschillende problemen niet opgelost. De bende van Nijvel pleegde zware aanslagen en brachten spanningen met zich mee die tot in de huiskamer te voelen waren. De digitale revolutie stond op het punt te beginnen en er waren hier en daar al computers terug te vinden in hun meest eenvoudige, maar toen vooruitstrevende vorm. Nieuwe muziekstijlen ontstonden en brachten een breuk met het verleden teweeg. Een nieuwe ziekte, Hiv, brak uit en zorgde voor een collectief angstgevoel en de bijhorende vooroordelen over zij die besmet raakten. Tegen deze achtergrond speelt het verhaal zich af. We keren terug naar ¨klein Vlaanderen¨ dat leeft rondom de kerktoren en alle voormelde evoluties lijdzaam moet ondergaan. In ons geval in het lokale café bij Yvonne en Frank en in het postkantoor dat zich naast het café bevindt. Nieuwe bewoners in het dorp zorgen voor problemen in de postbedeling. De lokale roddeltante is in haar nopjes en kleine meisjes worden groot. De klassieke bureaucratie heeft ondertussen zijn beste tijd gehad. Niet alleen bij de post, maar even goed bij de lokale ordehandhaving. De plaatselijke ¨champetter¨ heeft zijn handen vol met zijn vaste klanten, die plannen hebben om een speciale levering in het postkantoor te ontvreemden. In hun plannen willen ze gebruik maken van een verborgen restant van in de oorlog. Ook een eerste gastarbeidster uit het voormalige Oostblok biedt haar diensten aan. Tot slot is er nog de vaste caféklant die ondanks zijn vele wijsheden telkens kop van jut is. Maar zoals een oude wijsheid zegt: na regen, komt zonneschijn.