Irina Volova schildert de werkelijkheid naast de droom, de tastbare wezens en dingen naast de sfeer die hen omringt, het onmiddellijk zichtbare naast wat slechts bij nader toezien zichtbaar wordt, de kijker bevreemdt en hem bijwijlen ontroert. Schepen in een haven roepen tal van ervaringen en bedenkingen op bij zowat iedereen, ook bij wie niet op zee vertoefde en nooit het moment van het inschepen kende. Een schip is een complex gegeven, een geheel van ritmes en materiële en andere ontmoetingen, een monument in de vele betekenissen van het woord. De kunstenaar schildert op een eigenzinnig realistische manier beurtelings van dichtbij en vanop afstand het sierlijke glooien van een boot maar daarnaast ook de vele details van het schip en de bedrijvigheid errond. Ook gebouwen trekken haar aandacht. Sommige zullen meteen herkend worden, andere behoren tot een andere wereld, een reële die zich ergens elders bevindt of een fictieve die een door hyperrealisme gevoede surrealiteit in zich bergt.
Opvallend in haar werk is de serene en zelfzekere aanpak van monumentale gegevens waarbij vaak het lineaire en het picturale tegen elkaar lijken op te tornen en zich uiteindelijk telkens met elkaar verzoenen. Zoals haar werken een behoedzame dualiteit van schilderen en tekenen, van het expressief picturale en het nauwgezette tekenkunstige structureren incarneren, zo geven ook de inhoud en de thematiek blijk van een soepel en aantrekkelijk beeldend samengaan. Gevoelige portretten en met betekenis geladen figuren verschijnen met een even aangrijpende allure als indrukwekkende boten en een einder van oude en nieuwe gebouwen. Architectuur en structuur onder tal van vormen en sensibiliteiten kenmerken een oeuvre dat gevarieerd is en telkens plastisch verheven.
De kunstenares verwerft op een eigenzinnige wijze haar plaats in een lange traditie van haven- en stadszichten, van veelzeggend portretteren en discreet fantaseren en slaagt erin op soepele en vanzelfsprekende wijze, ondanks het reeds vaak gehanteerde thema, een eigen beeldende visie te ontwikkelen, discreet en overtuigend, nauwgezet en door verbeelding gevoed.
Hugo Brutin (a.i.c.a.)