In is het honderd jaar geleden dat Walter Gropius het Bauhaus oprichtte.

Een studiereis naar Krefeld en Essen in het Duitse Ruhrgebied bezoekt de toprealisaties van Mies van der Rohe, zoals Haus Lange & Esthers én het mijncomplex Zeche Zollverein.



Deze site is deels gerenoveerd door Oma en staat sinds op de werelderfgoedlijst van Unesco.



De school voor kunst, design en architectuur startte in Weimar en verhuisde in 19aar Dessau. Gropius riep ontwerpers op om het ‘bouwen van de toekomst’ te creëren. Architectuur, kunst, meubilair, … zouden daarbij één geheel vormen. Achtereenvolgens zorgden de directeurs van het Bauhaus voor andere invullingen van het pedagogische programma: Gropius brak radicaal met het verleden, Hannes Meyer was de radicale functionalist die vond dat architectuur alleen maar ten dienste van de samenleving mocht staan en Mies van der Rohe was de rationalist die de ideale vorm voorop stelde.



100 jaar na de oprichting blijft het al lang ter ziele gegane Bauhaus nog steeds relevant omwille van de diverse interpretaties van de relatie artistieke productie - maatschappelijke relevantie. De Bauhausmedewerkers en -studenten begrepen als geen ander dat het ene (kunst/schoonheid) steevast een meerwaarde betekent voor het andere (relevantie/functie).