Los van de vriendschap en de humor die Bollie en Billie met elkaar delen, is het een door en door poëtisch universum dat de Brusselse tekenaar Jean Roba in 1959 neerzet in het blad Robbedoes. Aan de hand van om en bij vijftienhonderd gags en een veertigtal fraaie hardcoveralbums, veroverde de reeks de harten van drie generaties, met als belangrijkste argumenten de bijzondere band tussen Bollie, een jongentje en zijn cocker, en hun tedere humor. Maar de reeks viel al heel snel ook in de smaak van de ouders, die de gratie apprecieerden waarmee een auteur het universele gegeven van de kindertijd, het gezin en de relaties met de omliggende leefwereld – huisdieren voorop – in gags omzette. En die huisdieren werpen kennelijk op hun beurt een oordeelkundige blik op de mensheid.
De avonturen van Bollie en Billie zijn vertaald in een vijftiental talen, werden vanaf 1969 meermaals geadapteerd tot televisietekenfilms en haalden in en zelfs het grote scherm met Frank Dubosc in de rol van de vader van Bollie ( et ). In vertrouwde Jean Roba zijn albums toe aan Laurent Verron. En in trad een nieuw auteurstandem – Bastide voor de tekening en Cazenove voor het scenario – in de sporen van de Belgische meester.
Een hondenleven in het gezelschap van een tamme schildpad en vogels in vrije vlucht, een schalkse blik op het mens-zijn, een vorm van tederheid die je koste wat het kost wil bewaren, niet gespeend van een portie nostalgie naar wat gewoon geluk… dat zijn de smaakmakers van deze tentoonstelling. “On est de son enfance comme on est d’un pays”, schreef Antoine de Saint-Exupéry. Ook wij voelen ons thuis in het land van Bollie en Billie. Of we verlangen er minstens naar.

Jean Auquier,
Belgisch Stripcentrum