I Just Don’t Understand Nick Cave’ is een meer dan doorleefde monoloog over –hoe raadt u het –the hardest workin’man in showbusiness: Nick Cave. Een monoloog die vertrekt vanuit een handvol persoonlijke verhalen uit het leven van Kurt Overbergh. Vaak nietig. Soms grappig. Dan weeropenhartig. Om één of andere bizarre reden–en gelukkig maar voor de Cave-fans -belandt elk verhaal keer op keer bij De Heer Nicholas EdwardCave.

‘I Just Don’t Understand Nick Cave’is tevens een verhaal over de foxtrot die ‘Stagger Lee’is, Nicky Danger (zoals Cave zich in de jaren ’70 noemde), cumshotsen vaginale winden, Murder Ballads, Nabokov’s controversiële roman ‘Lolita’, Peaky Blinders, seriemoordenaar Ted Bundy, erotigraphomania,de schizofrene kattentekenaar Louis Wain, een 150 miljoen jaar oude brachiosaurusén lieveheersbeestjes.

‘I Just Don’t Understand Nick Cave’is bovendien overladen met muziek. Véél muziek. En van beelden. Véél beelden. En bevat zelfs –zet u schrap-een ‘samenzang-moment’. Omdat dat nu eenmaal louterend schijnt te werken.

Met ‘I Just Don’t Understand Nick Cave’ trapt Overbergh meteen zijn‘I Just Don’t Understand...’-trilogie af. Cave’s track ‘That’s What jazz Is To Me’ fungeert als bruggetje voor zijn volgende monoloog: ‘I Just Don’t Understand Jazz’