La Vie matérielle
De Centrale stelt de tentoonstelling La Vie matérielle voor (09.1 13.03.), een dialoog tussen 1aliaanse en Belgische kunstenaressen, met als thema de link tussen kunst en het leven.
De tentoonstelling waarvan de titel, La Vie matérielle een verwijzing is naar het gelijknamige werk van Marguerite Duras, exploreert en verbindt artistieke parcours en persoonlijke belevingen.
Zowel het boek van Duras als de kunstwerken van de tentoonstelling worden gekenmerkt door een constante dialoog tussen het gewone alledaagse (met het lichaam als cruciaal onderdeel) en het innerlijke en intieme leven, waarbij een getouwtrek ontstaat tussen de diepste verlangens en de werkelijkheid.
Door organische materialen en alledaagse voorwerpen te hergebruiken, te kruisen, te vervormen of uit hun context te halen en ze een nieuwe invulling te geven die hun gekende gebruik overstijgt, dichten de kunstenaressen van de tentoonstelling de kloof tussen de verschillende kunstdisciplines.
Aan de hand van provocerende of bevragende vertellingen en erg fragiele of juist zeer energieke ensceneringen vermengen deze uiterst diverse werken (assemblages, video’s, tekeningen, sculpturen, installaties) het voltooide en het onvoltooide, het weten en het aanvoelen.
De tentoonstelling integreert en bestudeert meerdere zintuigen, met name het zien en het voelen, in een parcours dat de toeschouwer/toeschouwster vangt in een soort van emotioneel en mentaal spinnenweb in de hoop dat we, op het einde van het parcours, nieuwe inzichten zullen hebben verworven over onze manier van waarnemen en over het lezen van onze gedeelde “materiële wereld”. Een andere kijk op de verbinding die kunst tot stand kan brengen tussen ons lichaam en onze innerlijke wereld.
Een samenwerking tussen het Palazzo Magnani (Reggio Emilia) en de Centrale for contemporary art (Brussel)
© Serena Fineschi
De tentoonstelling waarvan de titel, La Vie matérielle een verwijzing is naar het gelijknamige werk van Marguerite Duras, exploreert en verbindt artistieke parcours en persoonlijke belevingen.
Zowel het boek van Duras als de kunstwerken van de tentoonstelling worden gekenmerkt door een constante dialoog tussen het gewone alledaagse (met het lichaam als cruciaal onderdeel) en het innerlijke en intieme leven, waarbij een getouwtrek ontstaat tussen de diepste verlangens en de werkelijkheid.
Door organische materialen en alledaagse voorwerpen te hergebruiken, te kruisen, te vervormen of uit hun context te halen en ze een nieuwe invulling te geven die hun gekende gebruik overstijgt, dichten de kunstenaressen van de tentoonstelling de kloof tussen de verschillende kunstdisciplines.
Aan de hand van provocerende of bevragende vertellingen en erg fragiele of juist zeer energieke ensceneringen vermengen deze uiterst diverse werken (assemblages, video’s, tekeningen, sculpturen, installaties) het voltooide en het onvoltooide, het weten en het aanvoelen.
De tentoonstelling integreert en bestudeert meerdere zintuigen, met name het zien en het voelen, in een parcours dat de toeschouwer/toeschouwster vangt in een soort van emotioneel en mentaal spinnenweb in de hoop dat we, op het einde van het parcours, nieuwe inzichten zullen hebben verworven over onze manier van waarnemen en over het lezen van onze gedeelde “materiële wereld”. Een andere kijk op de verbinding die kunst tot stand kan brengen tussen ons lichaam en onze innerlijke wereld.
Een samenwerking tussen het Palazzo Magnani (Reggio Emilia) en de Centrale for contemporary art (Brussel)
© Serena Fineschi
Centrale For Contemporary Art
Place Sainte-Catherine 44
1000 brussel
Place Sainte-Catherine 44
1000 brussel
8
Vanaf 8 jaar
