Een eigenzinnige versie van deze klassieker van Edward Albee in een unieke mix van theater en beeldende kunst.



In een bewerking van Edward Albees grimmige dramaklassieker Who is Afraid of Virginia Woolf ? (196ositioneert de Vlaams-Turkse regisseur Mesut Arslan zich wederom als discussie-opener. Arslan blijft trouw aan de originele tekst, maar doet enkele personage- en scenografische ingrepen die het bestaande scenario verbreden tot een haast maatschappijkritisch stuk rond het publieke versus het private.

Tussen vier hoofdpersonages, een jong en een ouder koppel, vindt een gesprek plaats rond universele thema’s als geld, seks, macht, geluk. Arslan schakelt temacteurs van verschillende leeftijden en achtergronden in om de dialogen door middel van synchrone tekstzegging te verrijken en inhoudelijk open te trekken. Wisselingen in toonhoogte, intonatie, ritme, volume, intentie kunnen de originele tekst van betekenis doen veranderen, becommentariëren, tegenspreken, versterken, ironiseren. Daarnaast geeft de massa stemacteurs ook de mogelijkheid om te spelen met concepten als hiërarchie, groepsdruk, macht. Wat als een acteur maar 1 stemacteur achter zich heeft, terwijl 19 stemacteurs de tekst van zijn tegenspeler uit volle borst meezeggen ? Luistert het publiek naar de luidste stem ? Wint de meerderheid altijd ? De kleine privésituatie van een dialoog tussen twee koppels wordt niet alleen door de stemacteurs maar ook door ruimtelijke ingrepen verbreed tot een publiek evenement. Pascal Leboucq maakt een scenografie van stoelen die verschillende soorten ruimtes en publieksopstellingen genereert. De theaterruimte evolueert van een haast gesloten vierkante kamer met hoge stoelenwanden tot een rondere, open arena; een discussiekamer waarin het publiek als getuigen bij een rechtszaak plaatsneemt. De positionering van het publiek in de ruimte en tegenover de stemacteurs kan de perceptie van de toeschouwers eveneens sturen. Wat als je de zwakke stem van de enkeling in de verte letterlijk niet hoort door het geroep van de massa die vlakbij jou staat ?

Door de manipulatieve zegging en ruimtelijke positionering van acteurs en publiek worden vragen opgeroepen rond integriteit en betekenis, waarheid en illusie binnen de politiek, (sociale) media,... Wat is belangrijker: de inhoud of de vorm ? Waarheid of macht ? ‘En bestaat er zoiets als objectieve zegging of perceptie ?