L'Enfant Sauvage presenteert met genoegen Smoke, het onderwerp van het meest recente boek van Michael Ackerman, uitgegeven door Éditions de L'Axolotl.
SMOKE is een eerbetoon aan Benjamin, zanger, dichter en figuur van de Amerikaanse underground, en Cabbageton, een favoriete wijk in Atlanta.
Deze tentoonstelling combineert foto's van Michael Ackerman, pagina's met Benjamins aantekeningen en teksten van Jem Cohen en Patti Smith. Het onthult de oneindige gratie, de urgentie, de delicatesse en de waanzin van een vergeten man en tijdperk.

Ik herinner me mijn eerste keer bij Benjamin, mijn eerste keer in Atlanta.
Het was laat in de avond, na een Smoke-concert. Hij hing rond met een paar vrienden in zijn kamer, pratend, lachend, rokend. Ik kende hem nauwelijks. Ik begrijp nog steeds niet waarom ik ben uitgenodigd. Hij was briljant, charismatisch, grappig en teder. Ik zat in een hoek, verbaasd en geïntimideerd, en bleef stil. Misschien heb ik een paar foto's gemaakt, misschien ook niet. Rond vier uur 's ochtends viel ik in een andere kamer op de grond in slaap. Een paar uur later werd ik wakker, keek in zijn kamer en zag hem slapen, ook op de grond voor zijn bed. Vandaag, aar later, probeer ik me te herinneren wat ik voelde toen ik hem daar gespannen zag, zo kwetsbaar. Ik nam toen een foto, pakte hem op en droeg hem naar zijn bed, en liep toen het daglicht in om Cabbagetown te verkennen. -Michael Ackerman

The Box Gallery en L'Enfant Sauvage werken graag samen aan deze tentoonstelling van Michael Ackerman, de eerste in België. en tijdens het Photo Brussels Festival.

------

Michael Ackerman, geboren in Tel Aviv in 1967, bracht zijn jeugd en jeugd door in de VS, waar zijn familie in 1974 emigreerde. Hij woont nu in Berlijn.
Sinds zijn eerste tentoonstelling in 1999 heeft hij zich gevestigd als drager van een nieuwe, radicale en eigenzinnige schrijfstijl. Zijn benadering van B nar s, verenigd onder de titel End Time City, brak met alle exotisme, alle pogingen tot beschrijving, alle anekdotes, om de tijd en de dood in twijfel te trekken met een vrijheid die hem in staat stelde zich te onttrekken aan het panoramische uitzicht waarvan hij de gebruik in vierkant of rechthoek.

In zwart-wit, met het voortdurend nemen van risico's die hem ertoe brachten onmogelijke lichten te verkennen, liet hij het graan exploderen om raadselachtige en krachtige visioenen op te leggen. Dat hij ernaar streeft de laatste momenten van Time Square bij te houden
bewoond door verloren mensen of prostituees of of hij nu, in Polen of Italië, de herinnering aan visioenen van licht en vreemde karakters bewaart, hij vestigt altijd een wereld in verval, zwevend, aan de rand van de afgrond.

De toon is donker, de beelden raadselachtig en gespannen, de tijd opgeschort en uit balans, de wereld wordt geteisterd door een doffe pijn, een permanente meester. In feite zoekt en vindt Michael Ackerman in de wereld die hij door correspondentie doorkruist zijn persoonlijke onbehagen, zijn permanente twijfels,
zijn eigen zorgen. Hij geeft het discreet toe door regelmatig zelfportretten te maken, die niets narcistisch in zich hebben, maar die zeggen dat hij weet dat hij tot dit universum behoort dat slecht gaat.
Christian Caujolle, in Agence Vu Galerie, Pocket Photo n 107, Actes Sud,