Een jonge vrouw staat huilend onder de douche. Ze heeft kwetsuren aan haar schouder. Het is de rug van Mounia, een adolescente die, omdat ze lesbisch is, gepest en mishandeld wordt door enkele medeleerlingen. In haar Brusselse middelbare school neemt Amal, de lerares Frans, het voor haar op.
Een ijzersterke Lubna Azabal levert als Amal een hartverscheurende prestatie af. Ze zet een sterke en vastberaden vrouw neer die langzaam bezwijkt onder het ondraaglijke gewicht van de onverdraagzaamheid. Haar ogen kijken met liefde en wanhoop tegelijk.

De dialogen zijn geloofwaardig in een strak scenario zonder losse eindjes.