Dankzij het fantastische lerarenkorps in de Academie van Kapellen ging voor Henriette Severins een wereld open. De bagage die ze meekreeg, was ongelooflijk groots en kundig.
Kleurenleer, perspectief, compositie, grafische- en vormstudie, langs model en aquarel.
Dat maakt dat Henriette een eigen schriftuur en uitdrukking vond en permanente evolutie ervaart.
Aquarel is niet te herstellen zonder zichtbare littekens. Natuurlijk is het heel spannend om de kleur en het water in de gewenste richting te sturen.
Meestal gebruikt Henriette weinig kleuren. Ze tracht een primair palet samen te stellen, waarmee ze de nodige schakeringen verkrijgt en op die manier ook een eenheid, die haar terug brengt voor ze de laatste fase begint.
Vaak is het water haar tweede zelf en vloeit het nog mooier dan ze hoopte. Fantastisch !